İSTANBUL - Ekonomim'den Vahap Munyar'ın haberine göre İzmir’de olan şirketlerden birinin ihracat müdürü, Almanya’ya fuara gitti, kendi stantlarında ürünlerini alıcılara anlatmaya çalıştı. Fuar süresince harcamalarını şirketin kendisine tahsis ettiği kredi kartıyla yaptı. Harcamalar sırasında ödeme kuru seçeneğini Euro şeklinde belirledi. Fuar sonunda İzmir’e döndü.
Harcamalarıyla ilgili fatura, fiş gibi belgeleri şirketin muhasebe birimine iletti. Muhasebedeki görevliler, ihracat müdürünün yaptığı harcamaları ödemek üzere internet bankacılığı üzerinden 3 bin 500 Euro alıp, borcu kapattı.
İşlem tamamlandığı anda Merkez Bankası, ilgili şirkette inceleme başlattı. Çünkü, şirket Merkez Bankası kaynaklı reeskont kredisi kullanmıştı. Merkez Bankası, reeskont kredisiyle “asıl amaç dışı” döviz alınmasına izin vermiyordu.
Şirketin ihracat müdürünün fuar sırasında yaptığı 3 bin 500 Euro’luk harcamanın ilgili bankaya TL ile değil de döviz olarak ödenmesi, incelemeyi yapanlar tarafından “Amaç dışı döviz alımı” şeklinde yorumlandı.
Şirketin son bir yıllık reeskont kredisi kullanımına bakıldı. Toplam 1 milyar liralık kaynak kullanıldığı görüldü. İncelemeyi yapan ekip, cezayı kesti:
Bu şirkete kullandığı reeskont kredisinin yüzde 3’ü oranında ceza keselim.
Böylece, ihracat müdürünün 3 bin 500 Euro’luk fuar dönemi harcaması yüzünden şirketi 30 milyon lira, “Reeskont kredisi amaç dışı kullanıldı” cezası yedi.
Bu öyküyü İzmir’de bir şirketin CFO’su anlatıp, ekledi:
Şirketlere reeskont kredileriyle ilgili incelemeler üzerinden yağmur gibi ceza kesiliyor. Birçok şirket bu sıkıntıyı yaşıyor.
Cezaların çok yaygınlaşmasını şöyle yorumladı:
Cezalar yoluyla reeskont kredilerinin faizini 3 puan yukarı çekmiş oluyorlar. Cezaların yoğunlaşması, bir nevi reeskont faizini yukarı çekme aracına dönüşmüş gibi görünüyor.
Reeskont kredileriyle ilgili denetimlerin çok sıkı yapıldığını, Anadolu’da ziyaret ettiğimiz OSB’lerdeki şirketlerden de sıklıkla dinliyoruz.
Uygun faizli, ihracatı desteklemek amacıyla verilen kredilerin sıkı denetlenmesi, amaç dışı harcamaya izin verilmemesi gerekiyor.
Ancak, aktardığım öyküdeki gibi şirketin ihracat müdürünün 3 bin 500 Euro’luk kredi kartı harcamasının karşılığının döviz cinsinden ödenmesi, 30 milyon liralık cezayı gerektirecek boyutta bir “amaç dışı kullanım” olarak görülebilir mi?