İNGİLİZ THE GUARDİAN GAZETESİ: TURİZMİN SONU MU?

LONDRA- İngiliz The Guardian Gazetesi’nde Christopher de Bellaigue pandemi krizinin herşeyi bitirdiğini ve en çok turizmin zarar gördüğünü belirterek “Turizmin sonu mu?” başlıklı uzun bir haber yazdı.

Yazıda, “Pandemi küresel turizmi harap etti ve birçoğu aşırı kalabalık şehirlere ve çöplerle dolu doğal harikalara 'iyi kurtuluş' diyecektir. Çok fazla zarar veren bir sektörü yeniden icat etmenin herhangi bir yolu var mı?” denildi.

The Guardian Gazetesi’ndeki haber şöyle
Koronavirüs ele geçirilirken turistlere gelen tüm felaketler, kruvaziyer gemilerini içeren felaketler birbirinden ayrıldı. Denizdeki bulaşma, zevk sarayları hapishane dürtülerine dönüştüğü ve WhatsApp aracılığıyla fetid kabinleri arasında yayılan enfeksiyon söylentileri nedeniyle özel bir dehşete ilham verdi. Yolcularının yakınına sıkışmış olan tatilciler, limanların art arda girişini reddettikleri için hem mağdur hem de enfeksiyon ajanı olma sıkıntısını yaşadılar.

Başladığı zaman, denizdeki ölümcül durum, birçoğunun hala bir Çin sorunu olarak düşündüğü şeylerin korkunç bir sonucu olarak görülüyordu. Büyük bir salgın yaşayan ilk gemi Elmas Prenses idi . Şubat ortasına kadar 355 dava gemide teyit edilmiş ve gemi Yokohama limanında karantinaya alınmıştı. O zaman, gemi Çin dışındaki bildirilen vakaların yarısından fazlasını oluşturuyordu. Elmas Prenses'teki on dört yolcu virüsden ölecekti.

DENIZDEKI KABUS BITMEDI.
30'dan fazla yolcu gemisinden gelen yolcuların inmesine izin verildikten ve hastanelere, karantina otellerine veya charter uçuşlarına su basmasına izin verdikten sonra bile, tahmini 100.000 mürettebat ve personel denizde, bazıları karantinada, diğerleri işverenler ileriye dönük seyahat düzenlemeleri yapabilirler. Bu ikinci dram, Florida sahillerindeki limbodaki 15 Rumen mürettebat tarafından kitlesel bir açlık grevine ve Alman Cuxhaven limanında karantinaya alınan bir gemideki rahatsızlıkları bastırmak için bir polis müdahalesine yol açtı. 1 Haziran gibi kısa bir süre önce, Manila Körfezi'nde mahsur kalan 20 tek yolcu gemisinde mürettebat ve personelin karaya çıkmasına izin verildiği bildirildi .

Geziler , koronavirüsün turizme uyguladığı yıkımların sembolü haline geldi. Ocak ayına kadar 150 milyar dolar değerinde olan bir sektör, kendi tahminine göre, iş kaybetmek, borç vermek ve hayatta kalmak için öfkeyle iskonto etmek. Ancak mevcut kriz başlamadan önce bile, seyir turizmin dünya üzerinde yarattığı zararın semptomatikleşti.

Turizm, para kazandığı varlıkların - bir görünüm, bir resif, bir katedral - ait olmadığı sıradışı bir endüstridir. Dünyanın baskın kruvaziyer şirketleri - Karnaval, Karayipler ve Norveççe - yaşadıkları kamu mallarının bakımı için çok az ödeme yapıyorlar. Kendilerini denizaşırı vergi ve çevre yasalarına (sırasıyla Panama, Liberya ve Bermuda) dahil olmak üzere denizaşırı vergi dairelerine dahil ederek, geminin dörtte üçünü oluşturan cruising'in büyük üçü, düşük vergilerin tadını çıkarırken havayı kirletirken çok rahatsız edici düzenlemelerden kaçınır ve deniz, kıyı şeridini aşındırmak ve onlarla milyonlarca insanı sık sık onlarla baş edemeyen pitoresk çağrı limanlarına dökmek.

Yolculuklar için geçerli olan çoğu seyahat endüstrisi için geçerlidir. On yıllardır sektörde çevreye saygılı az sayıda reformcu kalıcı zararı yaratan ve turizmin verdiği zararı en aza indiren sürdürülebilir turizm geliştirmeye çalışmıştır. Ancak, çoğu otel grubu, tur operatörü ve ulusal turizm yetkilileri - sürdürülebilir turizme olan bağlılıkları ne olursa olsun - kaçınılmaz olarak daha az turist ödemeye ve aynı varlıklar üzerinde daha fazla baskıya neden olan ölçek ekonomilerine öncelik vermeye devam ediyor. Pandemi öncesinde, endüstri uzmanları 2020 yılında uluslararası gelişlerin% 3 ile% 4 arasında artacağını tahmin ediyordu . Dünya turizminde en büyük ve en hızlı büyüyen kohort olan Çinli gezginlerin yurtdışında% 27 artışla 160 milyon seyahat yapması bekleniyordu. 2015 rakamı.

Virüs bize turizmsiz bir dünyanın korkutucu ve güzel bir resmini verdi. Şimdi turistler sömürmek için kümelenmediğinde kamu mallarımıza ne olduğunu görüyoruz. Kıyı şeritleri, kanyon büyüklüğündeki yolcu gemilerinin neden olduğu erozyondan bir mühlet alır. Evde sıkışıp kalan yürüyüşçüler dağlık alanlara çöp atamazlar. Karmaşık mutfak kültürleri artık çözülmüş pizza üçgenleri tarafından tehdit edilmiyor. Turizmin etkilerini, şimdiki tatilimizden daha iyi bir şekilde hayal etmek zor.

Coronavirus ayrıca, turizme aşırı bağlılık tehlikesini de ortaya koydu ve acımasız bir şekilde, tüm toplumu destekleyen endüstri, daha sürdürülebilir bir faaliyet pahasına çöktüğünde ne olacağını çöktü. 7 Mayıs günü, BM Dünya Turizm Örgütü tahmini uluslararası turizmden kazanç 80% $ 1.7tn geçen yılki rakamın karşı bu yıl aşağı olabileceğini ve 120 milyon işleri kaybolabilir söyledi. Turizm, hastalığa yayılan aynı insan hareketliliğine dayandığından ve en katı ve kalıcı kısıtlamalara tabi olacağından, neredeyse tüm diğer ekonomik faaliyetlerden daha fazla acı çekmesi muhtemeldir.

Turizmin dünya üzerindeki etkisi derinleştikçe, küresel ekonomi de buna bağlı hale geldi. Şimdi, yabancı yolculuğa zorlanan dondurmadan sonra - altı ay önce bile düşünülemez - kendimizi bu yıkıcı döngüden çıkarmak ve işleri farklı yapmak için nadir bir fırsatımız var.

To gezegeni bozduğu suçlamaları, turizm endüstrisi ekonomik bir argümana yanıt veriyor: Dünyadaki her 10 işten biri buna bağlı. Hükümetler turizmi sevme eğilimindedir, çünkü bir otelin açılması ve sıcak suyun gelmesi gereken zamanlarda işler yaratır ve bol miktarda yabancı para getirir.

Konuştuğum bir endüstri avukatı, 2007'de turizmi “zenginlerden fakirlere nakdin en büyük gönüllü transferi, 'sahipsizler'e' sahip olmayanlar 'olarak tanımlayan kalkınma girişimcisi Lelei Lelaulu'dan bahsetmiştim. Turist harcamalarının çoğunun hedef ülkeye değil, hizmetlerini kullandıkları yabancı tur ajanslarına, havayollarına ve otel zincirlerine gittiği önemli bir “sızıntıya” izin verilse bile, Avustralyalıların Bali'de liberal olarak harcadıkları reddedilemez , Cancún'da Amerikalılar ve Bangkok'ta Çince.

Çinli turistlerin Avrupa'ya akışının kuruduğu Ocak ayı sonunda, üst düzey ABD seyahat şirketi Indagare'nin kurucusu ve Sorumlu Seyahat Merkezi'nin yönetim kurulu üyesi Melissa Biggs Bradley İtalyan meslektaşları tarafından çağrıldı onu uyardı: “Roma boş. Bunun ne kadar yıkıcı olacağına dair hiçbir fikrin yok. ” Krizin ilk günlerinde endüstri analistleri emsalleri güvence altına almak için ulaştılar. 2009 yılında, küresel finansal kriz nedeniyle uluslararası turist gelişleri% 4 oranında düşmüştür. Ertesi yıl endüstri% 6,7 büyüme ile kükredi. 2016 yılında Türkiye'de bir dizi terörist saldırının ardından turistler uzak kaldı, ancak Türkiye'nin kaybı İspanya'nın kazancı oldu ve Costa Blanca gelişlerde bir artış yaşadı.

'Roma boş'… bu yıl nisan ayında Pantheon'un önündeki normal iç içedir.

Kısa süre sonra, bu tür karşılaştırmaların, tedavisi olmayan global bir hastalığı anlamada çok az yardımcı olduğu anlaşıldı. Mart ayının sonlarında, önde gelen bir araştırma şirketi olan Bernstein, yatırımcılara, otel endüstrisinin beklentilerini daha önce kasvetli bir şekilde değerlendirmenin yerini düzgün bir felaket ile değiştiren bir not gönderdi. “Sadece iki hafta önce% 80 gelir düşüşlerinin 'oldukça düşük' olduğunu düşündük ve şimdi bunu temel durumumuz olarak kabul ettik,” diye belirtti. “Ne kadar saftık!” Bu, İspanya ve İtalya'daki oda işgalinin% 5 oranında azalmasından önceydi.

Turizm İspanya'nın GSYİH'sının yaklaşık% 15'ini ve İtalya'nın% 13'ünü oluşturmaktadır. Ancak zararı, Güney Avrupa'daki en çeşitli ekonomiler için olsa da , turizmin GSYİH'nın yaklaşık üçte birine katkıda bulunduğu Maldivler gibi turizm bağımlılıkları veya ziyaretçi sayısının daha fazla olduğu Gürcistan gibi gelişmekte olan yerler için hayatı tehdit ediyor son on yılda dört katına çıktı .

Nisan ayında, endüstrinin adanın yabancı para biriminin% 50'sinden fazlasını getirdiği Jamaika turizm bakanı Edmund Bartlett, “Montego Bay havaalanına sıfır varış, Kingston havaalanına sıfır varış ve sıfır misafir olduğu gerçeğini anımsattı. otellerde… turizmi destekleyen tüm ulaşım sistemlerinin durması nedeniyle işsiz olan 300.000 kişinin üstünde, çünkü turizmi destekleyen çiftçilerin mahsullerini satabilecekleri bir yeri yok, çünkü konumlar… kapalı .”

Endüstrinin genellikle getirdiği tüm para için, bir yerin turizm tarafından ele geçirilmesine izin vermenin fiyatlarından biri, yerel kalkınmayı bozma şeklidir. Çiftçiler topraklarını otel zincirine satarlar, sadece bir zamanlar erişimlerinin ötesinde şişmek için yetiştirdikleri ürünlerin fiyatı için. Su, golf sahasına yönlendirilirken, yerliler kısalır. Yol, okul değil, tema parkına kadar uzanıyor. Ekonominin güçlü, kaprisli, dış bir motora tabi kılınmasında, turizm bağımlılığının, 2001 işgalinden sonra Afganistan'da muhabir olarak gözlemlediğim yardım bağımlılığı ile ortak bir yanı var. Her iki durumda da, en kötü tehdit ani geri çekilme olasılığıdır.

Biggs Bradley, Pasifik'te yakın zamanda dalış turu operatörleri ile popüler hale gelen adalar gibi harap olacak bir dizi “küçük, savunmasız” yere dikkat çekti. “Son yılların yeni hava yollarındaki olağanüstü yükselişle açıldılar,” dedi, sadece uçakların gelmeyi bırakması, borç ve işsizliği geride bırakması için.

Tur ajansı Trafik Seyahat olan Tsotne Japaridze Gürcistan, Azerbaycan ve Ermenistan'da macera tatilleri düzenliyor, virüsün işine ve ona güvenenlere verdiği acıyı anlattı. Japaridze tam zamanlı olarak üç kişiyi istihdam ediyor, yaz sezonunda 15 rehber ve şoför kiralıyor ve ülkenin dört bir yanındaki 30 tek bağ, misafirhane ve özel evlere tur grupları gönderiyor. Şirketi, yüzlerce insanı destekleyen güçlü bir çekirdek yaygın gelir olarak görülebilir. Krizin başlangıcında Japaridze, çalışanlarına ücretsiz izin verdi (“Zor bir karardı ama başka seçeneğim yoktu” dedi). Turizm ortadan kalktıkça müşterilerin evlerini terk etmelerini gerektirmeyen hizmetlere olan talep arttı. Japaridze'nin eskiden Gürcistan'ın güzel Svaneti bölgesine tur grupları götüren eski rehberlerinden biri, motosikletinde yiyecek vererek son buluyor.

Turizme bağımlılığın bir tehlikesi, turistlerin aniden gelmeyi durdurabilmeleri, daha yaygın bir sorun aşırı turizimdir - bir gidilecek yerin ziyaretçilerin sürdüremediği sayılarda doymasıdır. Pandeminin zirvesine yakın bir yerde Zoom tarafından konuştum, STK, Biz Buradayız Venedik , dünyadaki en endişe verici derecede aşırı turistik yeri yaşamak için tolere edilebilir bir yer tutmak için cesurca savaşıyor.

Aile akşam yemeği için sebzeleri doğrarken Da Mosto, İtalyan hastanelerinde kıyametin yan yana konulması ve penceresinden huzur ve sessizlik sahnelerinde belirli bir rahatsızlığı itiraf etti. Köprüler boştu ve Büyük Kanal'da denizatı zevk alırken, fallik şekilli makarnaların seyyar satıcılarının yerini kent sakinlerine ev yapımı tortellini veren kayıkçılar aldı.

Da Mosto patateslerine katılmak için görüş alanından uzaklaştığında, yeri 19 yaşındaki oğlu Pierangelo tarafından işgal edildi. İlk kez babasının teknesinin direksiyonuna geçtiği günden itibaren Pierangelo su için yaşadı ve arabada oturmak zorunda kalırsa bulantı hissediyor. Bir marangoz ve şehrin ünlü omurgasız teknelerinin restoratörü olarak çalışırken, elektrikli bir fırlatmada pancar ve turistlere “Venedik perspektifinden Venedik” gösteriyor.

Turizmin önemini kabul eden, ancak tutuşunu rahatlatmaya çalışan bir Venedikli, Pierangelo ve arkadaşları - tasarımcılar, öğrenciler, marangozlar - virüsün ardından hayatı tartışıyorlardı, daha az ziyaretçiyle dik bir düşüşle karşı karşıya kalacaklardı gelir ve yerel sakinlerden iş çıkararak sıkıntıyı telafi etmek zorundadır.

Ve sordum, Giudecca Kanalı'nda sallanırken ve üzerinde duran bir yolcu gemisini görmek için döndüğünde nasıl hissediyor?

"Küçük," diye gülümsedi Pierangelo. "Çok küçük."

Venedik, Haziran 2019 MSC Magnifica, Venedik Lagünü'ne giden kanallardan birinden görüldü

Venedik geçen yıl Haziran ayında.
 

Turizm olmasaydı, Venedik'in Gotik kumaşının çoğu yıllar önce ufalanırdı veya yeniden geliştirilirdi. Ancak turizm endüstrisi, kent mimarisinin korunmasına yönelik ekonomik mantığın çoğunu sağlarken, çoğu otellerin, restoranların ve teknelerin yatırımcılarına güç sağlandı, bunların çoğu Venedik'in sadece bir iş fırsatı olduğu yabancılardan oluştu. 15 Temmuz 1989'da, küresel müzik endüstrisi, anı Venediklileri şimdi bile mahveden ücretsiz bir konser için kenti komuta etti. Avrupa'nın dört bir yanından 200.000 kişi o gün, bazıları dünya turunun son ayağında Pink Floyd'u görmek için şehrin denizdeki teknelere paketlenmiş olan manevi ve estetik çekirdeği Piazza San Marco'da birleşti .

Panik şehir meclis üyeleri neredeyse Shine on You Crazy Diamond'ın açılış notuna kadar konserin devam edip etmeyeceğini tartıştılar. Sonunda, grup desibelleri düşürmeyi ve oynatma listelerini küresel TV programlarına uyacak şekilde kısaltmayı kabul etti (İtalyan ulusal yayıncı Rai çok güzel yaptı), meydanın çevresindeki esnaflar ise çok geç bulan hayranlara üç kat daha sıcak fiyat sattı. yetkililer tek bir tuvalete koymamışlardı. Ertesi sabah, ünlü eski kaldırım taşları teneke kutular, sigara izmaritleri ve idrar birikintileri ile kaplıydı.

Kamu yararına çömelme turizmi örneği olarak, giriş ücreti ödemeyen ve dağınıklıklarını gidermek için şehri terk eden bir ortaçağ şehir merkezinin 200.000 kişi tarafından işgali yenmek zordur. Bir İtalyan TV raporu konseri insan haklarının, “işgalcilerin ve işgalcilerin haklarının” ihlali olarak nitelendirdi. Öylesine öldürücü ki, belediye meclisinin eleştirisi, üyelerinin toplu olarak istifa etmeleriydi.

Kaya hayranlarının istilasından çok önce, sakinler şehri terk ediyorlardı. 1950-2019 yılları arasında Venedik nüfusu yaklaşık 180.000'den 50.000'e düşerken, yıllık ziyaretçi sayısı 1 milyondan 30 milyona yükseldi. Venedik Ca 'Foscari Üniversitesi'nde eğitim veren ve Avrupa'daki turizm yetkililerine danışmanlık yapan bir turizm uzmanı olan Jan van der Borg'a göre, bu, şehrin altyapısına ve yaşam tarzına kalıcı olarak zarar vermeden konaklayabileceği “taşıma kapasitesini” aşıyor, en az 10 milyon.

İster uzakta yaşayan ve paketlenmiş kanallar aracılığıyla turistleri kürek çekmek için bir başkasını kullanan bir gondol sahibi olun, ister New York Central Park'ın büyüklüğünün neredeyse bir buçuk katı olan bir alanda her gün binlerce turist bırakan bütçe havayolları, Da Mosto'nun sözleriyle, “çok sayıda insan Venedik'te yaşamaksızın yaşıyor”.

Van der Borg, turistlerin yanlış tür olduğunu söylüyor. % 70'i “tur otobüslerinden, yolcu gemilerinden ve uçaklarından tükürdükten” sonra Venedik'in tarihi kalbine “ama bakımına katkıda bulunmadan” birkaç saat harcayan gündüz meraklılarıdır. Belki 15 € ile ayrıldıktan sonra, binlerce mil uzakta üretilen bir hediyelik eşya satın almak için yeterli olduklarından, bir sonraki varış yerlerine rehberleri ile acele ediyorlar.

Van der Borg ve diğer endüstri stratejistlerinin düşüncelerini bildiren unapologetik elitizme göre, “yüksek etkili, düşük değerli” gezi uzmanları, bir otelde kalan, mahalle restoranlarında ve belki de yemek yiyen zengin bağımsız gezginlerden daha az hoş karşılanmalıdır. Harry's Bar'daki bir bellini ile şehrin daha az bilinen kiliselerinde bir gün geçirin - onlardan önceki Truman Capote gibi. Her adımda, bu akıl yürütme çizgisini yöneten “kaliteli” turistler, vergiler, ipuçları ve insan etkileşimi yoluyla şehrin refahına katkıda bulunur.

PEKI PAKET TATIL MI ÇıKıYOR?
A bta'nın 2019'daki İngiltere trend raporuna göre , yurtdışında bir sonraki tatillerini düşünen insanlar, her şeyden önce daha az harcama yapmak istiyorlardı. Bütçe tatilciye ılık bir karşılama verilecekse, İngiliz turistlerin ipucu yok.

Geçtiğimiz 10 yıl içinde, “havacılık” ın laneti - turist termitleriyle dolduğu için bir yerin oyuğu - bütçe havayollarının ve Airbnb'nin milyonlarca insanın ulaşabileceği bir yerde bir hafta sonu getirdiği için şehirden sonra şehirleri besledi. Bu sadece Venedik veya Paris gibi köklü hedefler değil, aynı zamanda Portekiz'in Atlantik kıyısında Porto gibi uykulu sahil kasabaları, onlara bırakılan turist sayısı için tamamen hazırlıksız olan anlamına da geliyordu.

Mücadele, ünlü mesire La Rambla'nın çok sayıda turist tarafından geçilemez hale getirildiği Barselona şehir konseyinin yeni otellere bir moratoryum getirdiği Temmuz 2015'e tarihlenebilir. Ertesi yıl Airbnb'ye lisanssız mülkleri listelemek için 600.000 € para cezası verildi - tek bir çeyrekte gelirlerinin 1 milyar doları aştığı bilinen bir şirket için küçük bira, ancak bir şehri tanınmayan bir sektöre karşı artan bir düşmanlık işareti sakinleri kısa sürede.

Geçtiğimiz yıl, Game of Thrones'un TV uyarlamasında yer aldıktan sonra mükemmel bir şekilde korunmuş eski kenti ziyaretçiler tarafından istila edilen Dubrovnik belediye başkanı , hatıra tezgahlarının% 80'ini şehir merkezine tıkanmış ve otobüs ve yolcu turistlerine kota koymuş . Belçika kanal kenti Bruges kısa bir süre önce herhangi bir zamanda demirleyen yolcu gemilerinin sayısını sınırlamak için hareket etti ve daytrippers'a yönelik tüm reklamları durdurdu.

Tabii ki turizmi sınırlamanın finansal bir maliyeti var. Caddenin konut ve ticari çıkarlarını temsil eden La Rambla Dostları'nın başkanı Fermín Villar'un Guardian'a iki yıl önce söylediği gibi , “La Rambla her şeyden önce bir iş… her yıl 100 milyondan fazla insan bu cadde boyunca yürüyor. Hayal edin, ”diye haykırdı,“ eğer her kişi sadece 1 € harcarsa. ” Ancak kitle turizmi diğer işletmelerin yerini alırken, birçok yaratıcı ve üretken sakinlerin göçü ve bu sayıdaki ziyaretçiler tarafından yerel altyapıya yapılan stres kendi maliyetlerini taşıyor. Da Mosto bana, tamamen ekonomik anlamda Venedik'in tesislerinde mağaza kuran ve gelirlerinin çoğunu başka bir yere havale eden bir sektörden net bir kaybeden olduğunu söyledi.

2009 yılında Barselona'da La Rambla.

Son zamanlarda aşırı turizme karşı yürütülen kampanyaların ardında, sürekli olarak sömürülebilir olduğu varsayılan kamu mallarının aslında hem sonlu olduğu hem de ziyaret fiyatının yansıtması gereken bir değere sahip olduğu yönünde artan bir takdir yatıyor. “Kirleten öder”, giderek tarım, üretim ve enerjiye tanıtılan ekonomik bir ilkedir. Fikir, işiniz zararlı yan etkiler üretiyorsa, temizleme işlemi için sekmeyi alan kişi olmanızdır. Sadece çevresel zararı değil, aynı zamanda daha geniş kültürel bozulmayı veya yaşam tarzına verilen zararı da içeren benzer bir şey, uygun şekilde sürdürülebilir bir turizm endüstrisinin yol gösterici ilkesi haline gelebilir. Şu anda odak noktası, daha fazla gelir getirirken turist sayısını azaltmayı amaçlayan turizm vergileri üzerinde yoğunlaşıyor.

Turizmden para kazanan, ancak etkilerini kör olarak görmek istemeyen şirketlerin belli bir beceriksizliği gerekmektedir. Rehber kitap yayıncısı Fodor , insanların fedakarca ziyaret etmekten kaçınmaları gereken hedeflerin yıllık “ listesi yok ”. Bu yılki listede Paskalya Adası ve Angkor Wat'ın Kamboçya tapınak kompleksi bulunmaktadır. Bu arada Fodor's da “ölmeden önce ABD'de görülecek yirmi beş yer” tanıtıyor. Bu liste, yakın zamanda “Overtourism Big Sur'u öldürüyor” başlıklı bir afişle süslenmiş bir Kaliforniya sahil şeridi olan Big Sur'ı içeriyor.

G,Afrika Dağı'ndaki hafif klorlu sudan Kenya Dağı'nın uzak profiline bakmak, krizi atmak için katlanılabilir bir yol gibi görünebilir, ancak Loisaba çadır kampındaki sonsuzluk havuzu, 23.000 hektarlık bir rezerv Aynı isim, aylardır yüzücü görmedi. 25 Mart'ta ülkeye uçuşların askıya alınmasından bir aydan az bir süre sonra, Tom Silvester adında bir Kenya turizmi gazisi olan Loisaba'nın CEO'su bana 90 çalışanı işten çıkardığını söyledi. ” , bu büyük bir etki ”.

Kenya'nın 1,6 milyar dolar değerinde olan ve 1,6 milyon çalışanı olan turizm endüstrisinin çöküşünün verdiği zarar korkunçtur. Doğu Afrika'da 24 mülkü kapattıktan sonra Loisaba'nın üç lojmanını işleten otel şirketi Elewana, 2.000 garip çalışanını ve ailelerini desteklemek için nakit rezervlerinden yararlanıyor. Başka bir rezervin web sitesi olan Nashulai, ona güvenen topluluklar arasında açlıkla mücadele etmek için bağışlar diledi.

Birçok yerde turistlerden kurtulmak sağlıklı bir doğal dünyayı restore etmenin tek yolu olabilirken, turizm endüstrisinin çevreye odaklandığı ülkelerde, bunun tersi doğru olabilir. Elewana CEO'su Karim Wissanji'ye, Afrika'nın vahşi yaşamını korumanın en iyi yolunun insanların şehirlere göç etmek ve onları huzur içinde bırakmak olabileceğini önerdiğimde, şöyle karşılık verdi: “Vahşi yaşamımızın ve yaşam alanlarının geleceği, safari macera endüstrisinin geleceği. ”

Geçen yıl Kenya'ya gelen 2 milyon yabancı turistin dörtte üçü yaban hayatı için geldi. Turizm olmasaydı, hayvanları göç etmek için hayati koridorlar ve ülkenin milli parkları için aşırı otlatma kapasitesi sağlayan 160 özel rezervin çoğu, avlanma alanına geri dönecek ya da tarım için ters çevrilecek ve hayvan yaşamının en büyük konsantrasyonlarından birini tehdit edecekti. dünyada. Arazi otlatma rekabeti, özellikle kuraklık dönemlerinde, yerel toplulukların ihtiyaçları ile bölgenin eşsiz vahşi yaşamı arasındaki uzun süredir devam eden çatışmayı yoğunlaştırmıştır. Koruma organizasyonu Wildlife Direct'in CEO'su Paula Kahumbu'nun yazdığı gibiGuardian'da “çoğu Kenya genci yaban hayatını alakasız görüyor, birkaç zengin ziyaretçiye veya beyaz toprak sahibine fayda sağlıyor”. Yıllar boyunca çiftliklerde ve vahşi yaşam parklarında şiddetli saldırıların ardından, safari kıyafetleri turizmin yerel nüfusu doğrudan desteklemesinin yollarını aradı.

Pandemi kaynaklı gelir kaybı henüz felaketi hızlandırabilir. 21 Nisan'da, olağanüstü biyoçeşitlilik alanlarını koruyan bir ABD yardım kuruluşu olan Conservation International, “Kenya'da çalı eti ve fildişi kaçak avcılığında endişe verici bir artış” olduğunu bildirdi . Loisaba, tüm dünyadaki koruma projelerine fon sağlayan ve bilimsel tavsiyeler veren bir başka yardım kuruluşu olan Doğa Koruma'dan gelen bağış sayesinde kaçak avcılığı devriyelerini koruyabildi.

Alışkanlıkla% 40'tan daha az dolulukla çalışan, tüm bu dönümlere sadece 48 yataklı Loisaba'yı, binlerce kruvaziyer yolcunun Venedik şehir merkezine günlük olarak boşaltılmasında yüksek değerli, pozitif etkili bir cevap olarak düşünebilirsiniz. Filler, ağsı zürafalar ve bir geminin diğer kuş ve memelilerin tadını çıkarmak için günde 700 dolar ödeyerek Loisaba'nın ziyaretçileri, vahşi yaşamı daha müdahaleci insan müdahalelerinden korumak için etkili bir şekilde ödeme yapıyorlar. Doğa Koruma'nın Afrika direktörü Matthew Brown'un dediği gibi, “koruma sonuçlarına somut katkıda bulunan” turizm “biyoçeşitliliği finanse etmenin en iyi yoludur. Onsuz, bir kişinin hayvanları koruyabileceği ve yerel halka hızlı bir şekilde dağılabileceği fikri. ”

Yabancılar Loisaba'ya getirdiği tüm para için, rezerv en esnek turizm işletmelerinin bir bileşeni olan müşteri çeşitliliğinden yoksundur. Bush turizmi genellikle Kenya'nın büyüyen orta sınıfının çok azını çekiyor - yüksek yaşam maliyeti çok fazla evde kalırken, tatil için seyahat edenler kıyıya yöneliyor.

Yerel müşterileri arayabilmek, mevcut seyahat kısıtlamalarının aşılmasıyla ülkenin oyun rezervlerinin daha hızlı toparlanmasına izin verecekti - bu Afrikalı turistler için daha uzak yerlerden gelenlerden daha erken gerçekleşecek. Nisan ayında Kenya turizm bakanı Najib Balala, iç ve pan-Afrika pazarı lehine bir “paradigma değişimi” çağrısında bulundu. “Artık uluslararası ziyaretçilerin gelmesini beklemekle ilgili değil” dedi. “Şimdi başlasak, beş yıl içinde herhangi bir şok karşısında, hatta batı ülkeleri tarafından dayatılan seyahat tavsiyelerine karşı dayanıklı olacağız.”

Turist filmi dağ gorilleri Ruanda, 2005 Volcanos Milli Parkı'nda.
 

Böyle hızlı bir toparlanma, koruma turizminin geleneksel yıldızları, Ruanda, Uganda ve Demokratik Kongo Cumhuriyeti'ndeki milli parklara yayılmış goriller için olası değildir. 1980'lerde yok olmaya yaklaştıktan sonra, sayıları kısmen mavi çip turizmi tarafından finanse edilen uluslararası bir kurtarma çabası sayesinde iyileşti. (Ruanda'yı ziyaret eden Amerikalılar seyahat başına ortalama 12.000 dolar harcıyorlar.) 2016'da Ruanda hükümeti, turistlerin imrenilen primatlar ile bir saat boyunca ödemesi gereken ücreti 1.500 dolara çıkardı. Bu, gelirleri 15 milyon dolardan 19 milyon dolara çıkarmanın mucizevi etkisine sahipti - bu paranın bir kısmı rangers ödemeye ve yerel refah programlarına fon sağlamaya giderken, Volkanlar Milli Parkı'ndaki yaşam alanlarında ezilen ziyaretçi sayısını da 22.000'den 15.000 .

Artık ülkenin sınırları kapalıydı ve zengin yabancı turistler aylarca geri dönmeyecek, yeni bir koruma stratejisine ihtiyaç duyulacak. Çevresel bir bakış açısından, acil tehlike, büyük maymunların koronavirüsü yakalamasıdır . Uzun vadeli zorluk, onları goril eti için kaçak avlanmadaki bir artıştan ve antiloplar için atılan tuzaklara yakalanmaktan korumaktır.

Haziran ayında, Uganda ve Ruanda'da bir turizm işletmesi yapan Sheba Hanyurwa, son yıllarda turizm gelirlerinin belirli bir ekonomik çeşitliliğin gerçekleşmesine izin verdiğini söyledi. Korucular ve rehberler tarafından yönetilen nispeten yüksek maaşlar, topluluklarının inek ve tavukları kendi ihtiyaçları için tutmasını sağladı. Kriz sırasında, Uganda ve Ruanda hükümetleri, ulusal parklarında sık sık devriye gezdiler - DRC'den daha büyük bir başarı ile, son zamanlarda istikrarsız Virunga Ulusal Parkı'nda son zamanlarda 12 korucunun öldürüldüğü . Ama Hanyurwa bana, “otel çalışanları ve hamalları işten çıkarıldı ve insanlar aç. Buradaki tek geçim kaynağı turizmden ve en azından gelecek yıla kadar uluslararası turist olmayacak. ”

Covid-19, elit turizm modelindeki kusuru vicdanla açıkladı. B planı yok.

N-Tüm doğaya dayalı turizm, dayandığı doğa için iyidir. Çevre bilinci büyüdükçe, birçok işletme “çevre dostu” ve “yeşil” gibi iyi hissettiren terimler benimsemiştir - turizm sürdürülebilirliğini değerlendiren bir kurumun sözleriyle, “sattıkları deneyimler bunlardan hiçbiri değildir” . Bazı gezginler, yasadışı olarak oturum açmış ağaçlardan elde edilen bir kabinde oturmak için dünya çapında uçmanın Instagram yayınlarının yaptığı kadar çevre dostu olmadığını fark etmiyorlar. Diğerleri iyi olma pahasına hareket ederler. 2017 yılında seyahat şirketi Tui tarafından yapılan bir araştırmaya göre , Avrupalı ​​tatilcilerin% 84'ü karbon ayak izini azaltmanın önemli olduğunu düşünürken, sadece% 11'i sürdürülebilir bir tatilin ek maliyetlerini sıradan bir fiyata omuzlamak istiyor.

Son yıllarda yaban hayatı turizmini geliştirmeye çalışan ülkeler arasında, dünyanın en büyük kertenkele Komodo ejderine ev sahipliği yapan Endonezya bulunmaktadır. Geçtiğimiz yıl hükümet, şu anda Komodo milli parkının çok sayıda adasına erişim noktası olan Labuan Bajo kasabasını 10 büyük turizm destinasyonundan biri haline getirmeyi planladığını açıkladı. Uğursuzca, hükümet planına “ 10 yeni Balis ” deniyor .

Fikir, büyük bir yeni havalimanının planlandığı aşırı turist Bali adası üzerindeki baskıyı hafifletmek değil, her yıl milyonlarca turisti indirimli fiyat tatillerinde çekme başarısını taklit etmek. Bu süreçte Bali'nin plajları, büyüyen su kıtlığı ve çöp dağları kombinasyonu diğer 10 varış noktasında da kopyalanabilir. CNBC muhabiri Ocak ayında Labuan Bajo'yu ziyaret eden “ Bir zamanlar küçük bir balıkçı köyü olan şey artık patlayan kasaba gayreti ve kesintisiz restoran ve otel inşaatıyla doluydu ” dedi .

2008-2018 arasında, Komodo milli parkına gelen yıllık ziyaretçi sayısı 44.000'den 176.000'e yükseldi. Büyük bir cazibe, doğanın kendisi dışında, fiyattır. Bali'den 50 dolarlık uçuşunuz Labuan Bajo'nun yeni havaalanına intikten sonra, bana Endonezya'nın doğusunda yatçılık yapan eski bir İngiliz asker olan Glenn Wappett tarafından “Bir hostelde kalabilir ve ejderhaları görmek için bir günlük tekne alabilir ve yine de 100 $ 'dan değiştirin ”. Buna yaklaşık 12 $ park giriş ücreti dahildir. Lonely Planet 2020 için “en iyi değeri hedef” Komodo içeren ada zinciri adında (rehberi yayınevi küresel tecrit çarpmış ve önceydi askıya Nisan ayında ticari faaliyetlerin çoğu.)

Endonezya'nın seçkin turizm üzerindeki kitle tercihleri, her yıl işgücü piyasasına 2 milyon genç eklenerek yönlendiriliyor. Daha fazla turist daha fazla iş demektir. Sonuçta, kişi başına harcamaları düşük olsa bile, çok sayıda ziyaretçinin bir avuç abartılı olandan daha fazla garson, taksi şoförü ve deniz rehberine ihtiyacı var.

Endonezya'da Komodo ejderhaları.

Ancak adalara ziyaretçi sayısı arttıkça, ejderha nüfusu düştü . Çiftleşme uygulamaları turistler tarafından bozuldu, geyik kaçak avcılığı ana gıda kaynaklarını tüketti ve tomrukçuluk yaşam alanlarını yok etti. 2018 yılında, parkın bulunduğu Doğu Nusa Tenggara eyaletinin valisi Viktor Bungtilu Laiskodat, daha zengin turistleri çekmek, ziyaretçi sayısını azaltmak ve kertenkeleleri korumak amacıyla giriş ücretini 500 dolara çıkarmayı savundu. Mart 2019'da, kaçakçılar 40'tan fazla Komodo ejderhasını çaldıktan sonra , yönetimi bir adım daha ileri gitti ve yaklaşık 1.700 dev kertenkele barındıran Komodo adasının, sürüngenlere, besledikleri geyiklere izin vermek için 2020'nin tamamına kapanacağını duyurdu. ve ortak yaşam alanlarına kavuşmak.

Ancak valinin bölgenin ana cazibesini koruma girişimleri, turizmden geçimini sağlayan birçok yerli halkla birlikte kötü bir şekilde azaldı. Wappett, “Dalış şirketleri, oteller ve restoranlardan büyük bir tepki geldi” diye hatırladı. Komodo'da turistlere izin verilmesini talep ettiler ve Ekim ayında ulusal hükümet valiyi geçersiz kıldı ve plan kaldırıldı .

Virüs, Doğu Nusa Tenggara valisinin başarısız olduğu yerde başarılı oluyor. Komodo Ulusal Parkı'na giriş, içinde yaşayan balıkçı toplulukları hariç herkese yasaklandı. Ejderhalar, Wappett'in bölgedeki arkadaşlarına göre, bu aşırı sulara muhteşem sayılarda geri dönen geyik eti ve balıkları destekliyorlar.

Yine de turizm tekrar uygulanabilir hale geldiğinde ne olacağını hayal etmek zor değil. 14 Nisan'da Endonezya maliye bakanı, turizm ticaretini dondurarak koronavirüsün 5,2 milyon kadar Endonezyalıyı işsiz bırakabileceğini tahmin etti. Gelecekte iş yaratma için bazı alternatif yollar bulunmadıkça, uçuşlar yeniden başlar başlamaz turistler toplu olarak geri dönmeye teşvik edilecek ve ejderhalar bir kez daha tehdit altına girecektir.

Ö7 Mayıs'ta BM Dünya Turizm Örgütü, koronavirüs krizinin endüstriyi o kadar zorlayacağını, esasen aşırı kalabalıklaşmayı azaltarak ve iklim değişikliğini ele alarak turizmi sürdürülebilir hale getirme yolundaki ilerlemenin sadece durdurulmayıp tersine çevrileceğini ileri sürdü. Gerçekten de, krizin başlangıcından bu yana, havayolları ve kruvaziyer şirketleri vergi indirimleri ve çevresel önlemlerin kaldırılması için yoğun lobi yapıyorlar .

Jetskis'ten yeşillendiren pestisitlere kadar uzanan benzin ve parçacıklardan, tatilcinin her masum zevki, fakir eski gezegene başka bir darbe gibi görünüyor. Sonra buzdolabında kalan yiyecekler ve Airbnb'nin 7 milyon kiralık mülkünden birinde her gece doluluktan sonra çarşafları yıkamak için kullanılan kimyasallar ve yolcu gemileri tarafından yakılan kanserojen yakıt var. Ve sonra karbon emisyonları var. Nature Climate Change dergisinde yayınlanan bir araştırmada , “Turizm, ekonomik kalkınmanın diğer potansiyel alanlarından önemli ölçüde daha karbon yoğun . 2009-2013 yılları arasında endüstrinin küresel karbon ayak izi yaklaşık% 8'e yükseldiküresel sera gazı emisyonlarının, çoğunluğu hava yolculuğunun yarattığı “Turizm talebindeki hızlı artış,” diye devam etti çalışma, “turizmle ilgili teknolojinin karbonsuzlaşmasını etkin bir şekilde geride bırakıyor”.

Yıkıcı olsa da, virüs bize farklı bir dünya hayal etme fırsatı sundu - içinde karbondan arınmaya ve yerel kalmaya başladığımız bir dünya. Turizmin olmaması bizi endüstrinin küresel havacılık olan tüm şarkı söyleyen, dans eden karbon felaketine olan çeşitliliğini, dizginleşmesini ve bağımlılığını azaltma yollarını düşünmeye zorladı.

Endonezya'daki Komodo için alternatif son, milli parkı ziyaret etmek için daha fazla para ödeyen daha az ziyaretçiyi içerirken, çevredeki topluluklar yüzyıllardır devam eden balıkçılık ve tekstil endüstrilerini geliştiriyor. Turist dolarlarının cazibesinin insanları konukevleri ve kafeler açmak için hayvancılığı terk etmeye çektiği Gürcistan'daki Svaneti bölgesinde, Tsotne Japaridze krizin “geleneksel yaşamlarını unutmamak için bir ders” olabileceğini söyledi.

'Normale dönemeyiz': koronavirüs dünyayı nasıl değiştirecek?

Daha fazla oku

Daha geniş anlamda, turizm hızlı ateşleme döviz kaynağı olarak değil, diğer sektörlerle aynı ileriye dönük planlama ve maliyet-fayda analizine tabi olarak ülke ekonomisinin entegre bir parçası olarak değerlendirilmelidir. Turizmin çok baskın olduğu yerlerde küçülmek gerekiyor. Bütün bunların, toplumu karbondan arındırmaya yönelik daha geniş çabalarla birlikte gerçekleşmesi gerekir.

Uluslararası bir endüstri olarak turizm, Rolls-Royce'un Derbyshire'daki fabrikasında havayolu motorları inşa etmekten Montego Körfezi'ndeki İrlanda pub'ında pint çekmeye kadar uzanan faaliyetlerin toplamından daha az bir anlam ifade etmiyor. Bu küresel perspektiften, kolayca planlanamaz veya kontrol edilemez. Doğal patronları belediye, il ve ulusal hükümetlerdir ve reform için sorumluluk artık bu kurumlara aittir. Bazıları çoktan başladı. Örneğin Barselona'daki konsey, şehrin tatil izinlerine kaybolan bazı kısımlarını geri aldı; Doğu Nusa Tenggara valisi Komodo Ejderi'ni tehlikeden uzaklaştırmaya çalıştı. Turizmin aşırılıklarını vergiler ve fiyatlandırma yoluyla ehlileştirmek için bu içgüdülerin her yerde benimsenmesi gerekir. Turizm, bütçeleri ne olursa olsun birçok tatilcinin böyle olduğunu düşünmesi doğru değildir.