GELECEĞİ OKUYAN KAHİN: AZİZ NESİN

20 Aralık Cuma, işte o kahinin 98'inci doğum günü. Ülkesini ve insanlarını; yaşamı boyunca çektiklerine, başına gelenlere rağmen çok seven, kendini onlara adamış olan, "Ben bu ülkede halkımın parasıyla okudum" diyerek kendisini ulusuna hep borçlu duyumsayan böyle bir dahi, ölmeden önce, alnının teri ve kalemiyle elde ettiği tüm mal varlığını ve yapmış olduğu hizmetlerini ülkesine bırakarak borcunu fazlasıyla ödemiş oldu. Keşke bir mucize olsaydı da, aramızda daha uzun yıllar yaşayabilseydi bu büyük yazar. Ülkemizin varabileceği son noktayı ve sonumuzu yıllar öncesinden kesin tespit edip, bize önceden bildirirdi.

Aziz Nesin' gibi bir değeri, sevelim sevmeyelim. Düşünce ve fikirlerini benimseyelim ya da benimsemeyelim,ama yaşarken yeterince gösteremediğimiz gereken saygıyı öldükten sonra hiç olmazsa kendisinden esirgemeyelim.

Boş laflarla program yapan görsel medyamız ile ipe sapa gelmez haberlerle sayfalarını dolduran yazılı medyamız; ölümünden sonra bu büyük insanı bir kaçı dışında, ne doğum ne de ölüm günlerinde haber yapıp, anma gereksinimi duydular!

Ben bundan 7 yıl önce, ölüm gününde, Aziz Nesin için yazmış olduğum kısa ve buruk bir anma yazımı siz değerli dostlarla bir kez daha paylaşmak istiyorum:

Mektup...

Bugün senin ölümünün 12'nci yılı...
Tüm gazeteleri arayıp tarayıp, baktım, bir haber var mı diye.
Sanki hepsi söz birliği etmişcesine derin bir suskunluğa bürünmüşler.
Seni hepten çok çabuk unutmuşlar.
Yaşamın boyunca yaptıklarını hiçe saymışlar...
İşlerine geldiği yerlerde konularına malzeme yapmışlar...
Yazdıkların boşa gitti...
Yaptıkların boşa gitti...
Söylediklerin boşa gitti...
Mücadelen boşa gitti...
Ama sakın üzülme sen...
Ulusun için yapmış olduğun bir yüzde hesabı vardı ya...
İşte o boşa gitmedi!
***
Hafif insanlar ülkesi
Bundan 3-5 yıl önce bana, hayret ve merakla, " Böyle bir babanın ağırlığını nasıl kaldırıyorsunuz?" diye bir soru yöneltmişlerdi. O soruya şimdi bir kez daha yanıt veriyorum.
76 milyona ulaşan bu ülke insanlarının çoğunluğu; ülkesi için yaptıklarına karşın, hafifliklerinden olsa gerek, yaşarken gerektiği gibi taşımayı bir türlü beceremedikleri ölümsüz yazar Aziz Nesin'in ağırlığını, benim çocuğu olarak hiç yüksünmeden ve de gururla bir başıma kaldırmamdan daha doğal ne olabilir ki?
***
Aziz Nesin'in ilk şiir kitabı 'On Dakika'dan alınmış bir şiiri
Ben kötüyüm...
Ben kötüyüm
Bak ne düşündüm
Evinin içinde sen
Dışında gece
Gecenin içinde ben
Ben kötüyüm...
Şimdi bir deprem olsun dedim
Koşup onu kurtarayım
Ben kötüyüm...

Aziz Nesin'den LAF OLA...
Adam kendini bir bok sanıyor, oysa iki bok!..