Ayasofya’nın camiye dönüştürülmesini alkışlayanları duyuyoruz ama eleştirenlerin seslerini pek duyamıyoruz.
En net tepkiyi Nobel ödüllü yazarımız Orhan Pamuk verdi, kararı şiddetle eleştirdi ve şöyle dedi:
"Atatürk Ayasofya’yı müzeye çevirerek modern dünyaya ‘Biz Türkler laikiz. Fransız laiklik anlayışını benimseyerek büyük Avrupa kültür ve medeniyetinin bir parçası olmak istiyoruz’ demek istedi. Aldığı karar buydu. Şimdi bunu geriye çeviriyorlar. Bu, basitçe, " Atatürk'ün laikliğine artık saygı duymuyoruz" demek anlamına geliyor.”
Orhan Pamuk’a göre karardan memnun olmayanlar, Türkiye’de ifade özgürlüğü bulunmadığı için seslerini yükseltmiyorlar. Yani Ayasofya’yı cami yapalım diyenlerin ifade özgürlüğü var ama karşı çıkanların yok. Yaşananlara bakınca, Orhan Pamuk’a hak vermemek de zor. Ayasofya gibi dini ve hassas bir konuda karşı görüşü savunduğunuz anda, “Dini değerlere” saldırı ile suçlanmanız çok kolay.
Ancak bu noktada yine de bazı soruları sormak ifade özgürlüğü gereği herkesin hakkı.
Mesela Ayasofya’yı müzeye çeviren irade her fırsatta “Biz kutsallara saygılıyız, kimsenin kutsalına dokunmayız” demiyor mu? ‘Kutsala saygı varsa’, Ayasofya gibi milyonlarca Hristiyan’ın kutsalı olan bir konuya dokununca bu ilke ihlal edilmiş olmuyor mu?
Ayrıca Ayasofya’da kutsala dokunurken “Kılıç şovu” ne anlama geliyor? Bundan, “Ben istersem kılıç zoruyla kutsalına dokunurum mu?” demek isteniyor?
Dini değerler söz konusu olunca en ufak eleştiriye tahammül edemeyenler, milyonlarca insanın üzerinde titrediği Mustafa Kemal Atatürk’e “lanet okuma” hakkını nereden buluyorlar?
Ayasofya’yı camiye dönüştürenler, İsrail’e “Emsal yarattıkları”nın farkındalar mı? İsrail’in fırsatçı Başbakanı Netanyahu, Ayasofya’yı emsal gösterip, Mescid-i Aksa için, eline kılıç alarak yeni bir karar aldığını açıklasa ne yapılacak?
Bugün kılıçla poz verenler, kılıcı alıp İsrail’e savaşa mı gidecekler?
Kutsal sadece benim kutsalımsa mı kutsaldır?
